پرشورها نگرانند...

نگاهي گذرا که به ورودي ها و خروجي هاي تراکتور اين فصل مي اندازي، ذهنت پر از سوالات کوچک و بزرگ مي شود که تراکتورسازان دنبال چه هستند و هدفشان براي فصل آينده چيست؟! اين که رسول خان خطيبي چه هدفي را در ليگ برتر و ليگ قهرمانان آسيا در نظر دارد؟! آيا برنامه اي براي حضور در رقابت هاي سخت آسيايي و رويارويي با ستاره هاي چندميليون دلاري تيم هاي متمول عربي دارند يا زنگ تفريحي براي حريفان خود خواهند شد؟! آيا بازيکنان جذب شده مي توانند 30 هفته ي سخت و پرفشار را در ليگ پر از حاشيه ي ايران دوام بياورند و همچون سال هاي گذشته در قامت يک مدعي ظاهر شوند؟!

مقصود اين يادداشت به هيچ وجه تخريب و يا ناتوان انگاردن بازيکنان ورودي امسال نيست؛ اما قراردادن ورودي ها و خروجي هاي اين فصل تراکتورسازان در دو کفه ي يک ترازو، مي تواند خالق همه ي سوالات باشد و حتي مي توان گفت خود مسئولان تراکتور نيز به اين مسائل واقف هستند.

جذب بازيکنان جواني که تراکتورسازي تا به اين لحظه به خدمت گرفته است، اگر براي تيمي مثل گسترش فولاد که هدف آن جوانگرايي و بومي گرايي است -و در چند سال اخير به خوبي اين موضوع را ثابت کرده است- صورت گرفته بود، نه تنها خرده گرفتن بر آن کاري بس اشتباه بود؛ بلکه يک پوئن مثبت نيز براي اين تيم به شمار مي رفت؛ چرا که هيچ کس انتظار قهرماني از تيم دوست داشتني آبي هاي تبريز را ندارد و حتي هواداران تبريزي، از اين که بازي زيباي جوانان بومي خود را در تيم مستقل گسترش فولاد مي بينند، لذت کافي را از اين تيم مي برند، حتي اگر به نتيجه ي مطلوب نيز ختم نشود.

اما داستان در اين سوي ميدان کاملاً متفاوت است و قضيه ي تراکتورسازي به کل، جداي از اين بحث هاست و همه از اين تيم “انتظار” دارند و همين انتظارها است که همگان توقع بسته شدن تيمي پرستاره و قدرتمند را از تراکتور دارند و به دنبال نتيجه و کسب قهرماني از اين تيم هستند. به علاوه، با قهرماني سرخپوشان تبريزي در رقابت هاي جام حذفي سال گذشته و شکسته شدن طلسم قهرماني، پرشورهاي تراکتوري –حداقل- توقع کسب يک جام از تيم رسول خطيبي دارند و سوال اينجاست که رسول خطيبي مي تواند با تراکتور مدل 93، به حداقل انتظارات هواداران پرشور تيمش پاسخ دهد؟!

اين در حالي است که کوچ ستاره هاي تراکتور روز به روز روند خود را طي مي کند و همچنان ادامه دارد. پس از جدايي ستاره هاي بزرگ اين تيم به نظر مي رسد فرشيد طالبي و کريم انصاري فرد نيز همين راه را در پيش بگيرند.

با جدا شدن اين بازيکنان تأثير گذار، بازيکنان ورودي و جايگزين، “وعده ها” هستند که هر روز و هر روز بيشتر مي شود. از جذب آندرانيک تيموريان بزرگ گرفته تا سيدجلال حسيني و غيره؛ و تحقق اين وعده ها، هر روز با مذاکره با تيم هاي ديگر کم رنگ تر مي شود و دلواپسي هواداران اين تيم بيشتر…

اينک تراکتورسازان اردوي 10 روزه اي را در ترکيه برپا کرده اند، اردويي که مي توان گفت هنوز نيمي از بازيکنان وعده داده شده را در بر ندارد و در تبريز نيز موجي از نگراني دل هوادران عاشق اين تيم را فراگرفته است و شنيده ها حاکي از اين است که رسول خطيبي در کوچه و خيابان، در پاسخ به اظهار نگراني هاي هواداران، از يک جمله استفاده مي کند و آن هم اين است که: “نگران نباشيد…” !